Woensdag 19 oktober

De laatste etape ligt voor ons. Nog een 900 km te gaan en we zijn thuis.

Krijg een beetje genoeg van autostrades. Het is altijd hetzelfde. Eerst bossen, velden en nog eens bossen, en nu bossen, velden en geluidswerende muren.

Het begint zijn tol te eisen. We zijn niet echt vermoeid maar hebben er genoeg van. Vooral van de regen.

Eindelijk zijn we in België. Maar nu zijn wij degene die in de file staan. Het schiet niet echt goed meer op. 

We weten niet of er nog steeds controles zijn aan de grens op de autostrade die van Bergen naar Valenciennes gaat, en hebben geen zin 2 uur aan de grens te staan dus nemen we het zekere voor het onzekere en verlaten de autosnelweg in Saint Ghislain, om via Boussu en Quiévrain de grens over te steken om dan terug de A2 te nemen.

Tegenslag: werken, een dorpje waar we door moeten is afgesloten. Een ander dorpje heeft wegomleggingen, maar uiteindelijk geraken we er toch. Op de A2 is het echter ook file. 

Eenmaal in Valenciennes gaat het beter. Van hieraf kennen we de weg heel goed, Douai, Lens, Lillers en dan naar huis (nou ja huis?)

En weer wordt het donker. Pépère heeft zijn stal geroken. Jaja, eindelijk hebben we een naam gevonden voor onze camper.  Hij heeft zo'n goed werk verricht dat hij hem verdient.

We eindigen waar we begonnen zijn, in Febvin Palfart, bij Marie.

Pépère kan gebruikt worden als bijvoeglijk naamwoord en betekent dan: rustig, vreedzaam, iets aangenaams, ver van zorgen en gevaren. Maar Pépère kan ook gebruikt worden als zelfstandig naamwoord en dan betekent het een dikke kalme man, of simpelweg Pépé (grootvader).

Larousse dictionnaire

Comments

[ann vanlerberghe]

ehwel , nie om te stoefen , je hebt puik werk geleverd met den blog..... niet alleen km vreten blijft in je kleren zitten, maar de uren die je aan de blog gewerkt hebben lopen ook aardig op ..... het resultaat mag gezien worden . als het niet zo zou zijn , ge kent me , zoek't woak zeggen......